Ik ben altijd wel een beetje jaloers op mensen die precies weten wat ze willen gaan doen of weten welke baan bij ze passen. Al mijn hele leven ben ik een soort van zoekende wat ik echt leuk vind en wat bij mij past. Inmiddels heb ik ook best wel een lange curriculum vitae soms lijkt het wel alsof ik niet weet wat ik echt leuk vind. Maar aangezien ik zoveel leuk vind, heb ik ook bij verschillende werkgevers gewerkt en zeker ook echt uiteenlopende banen ervaring opgedaan. En wat blijkt dat eigenlijk al die verschillende banen op een bepaalde manier wel bij mij paste. Wat het de keuze zeker ook niet makkelijker maakte en ik vaak na een aantal jaren weer iets anders ging doen. Wat daar precies de reden van is, weet ik op de dag vandaag ook niet echt. Het kan puur zijn omdat ik gewoon nieuwsgierig ben hoe een bepaalde baan is en of ik dit werk ook leuk vind of ook zou kunnen. Of dat ik dit werk ook leuk lijkt of wil ik iets bewijzen aan mezelf of aan anderen? Het blijft voor mij toch soms een vraag…..
Ik heb alleen nooit spijt gehad van elke baan die ik heb gehad. Wel dat ik iets minder leuk vind of het ging om een collega of een team waar ik een minder klik mee had of waar ik niet helemaal mezelf kon zijn of niet helemaal uit de verf kwam.. Soms is het geeneens het werk geweest wat te veel was of me te veel stress opleverde, maar vaak van alle bijkomende prikkels! Wat op die momenten dan vaak te veel energie kosten. En het voor mij dan het beste leek om iets anders te zoeken.
WAAROM HEB IK ZOVEEL VERSCHILLENDE BANEN GEHAD?
Het gekke is dat ik geeneens zou kunnen zeggen waarom ik zoveel verschillende banen heb gehad, maar ook zo verschillend van functie en sector. Ik denk het bij mij vooral is omdat zoveel dingen mij leuk lijken om te gaan doen en soms werd ik gevraagd of komen ze op mijn pad. En dacht ik waarom ga ik het niet proberen. En elke keer bleek dat ik dit ook vaak leuk vond om te doen en het me ook goed afging. Natuurlijk zijn er altijd in bepaalde banen dingen die niet leuk zijn maar vaak hoort dit er toch ook bij….. er zal een enkele keer zijn dat ik merkte dat een baan toch iets te zwaar voor me bleek te zijn. Maar misschien had het ook te maken dat er een slechte communicatie was en wat er van mij verwacht werd was dan vaak ook niet helemaal duidelijk voor mij. Aangezien ik het ook vaak lastig vind om dit op tijd aan te geven, ging ik misschien te snel over mijn eigen grens heen. Maar ondanks dat had ik er altijd weer ervaring op gedaan dat ik elke keer weer mee kon nemen naar een andere baan.
Maar toch blijft ergens de vraag waarom wissel ik zo vaak van baan? Ben ik te onrustig in mijn werk of ben ik te snel verveeld? In mijn relaties ben ik juist heel trouw en standvast dus het is niet zo dat ik altijd te snel wissel met dingen. Alleen blijk ik dit vooral te hebben in mijn werk, misschien moet ik gewoon uitgedaagd worden! Ik ben waarschijnlijk erg nieuwsgierig en geïnteresseerd zowel in werk als in mensen…. Daarom is het voor mij wel belangrijk dat ik in teamverband werk en ook samen werk met een team dat humor heeft en mij ligt qua energie en qua werken…
Maar ergens blijft het toch vaak een vraag voor mij.. welke baan past echt bij mij zodat ik daar jaren tevreden ben en niet onrustig wordt of meer uitdaging nodig heb…. Ach misschien zal ik er nooit achter komen als ik maar met plezier naar mijn werk ga!!! Iets dat mijn vader altijd tegen mij zei…. En hierin heeft hij gelijk daardoor houd je het ook vol en krijg je er ook energie van…
Ach misschien moet ik me erbij neerleggen dat ik gewoon iemand ben die het leuk vind om in verschillende sectoren te werken en met verschillende mensen te werken…
In ieder geval werk ik niet alleen om geld te verdienen maar ook omdat ik het leuk vind en weer bereid ben om me te ontwikkelen, bij te leren, te ontdekken en ervaringen op te doen.
Na gedoe met haar heenvlucht, een kleine aanrijding met een scooter en een gemiste vlucht (wat hun eigen schuld was) op de terugreis is de reis goed gegaan en heeft ze genoten… zoveel gezien en op verschillende plekken geweest en dat in een periode van corona waardoor zij nog het geluk heeft gehad dat het bijna overal erg rustig was… Als ik eerlijk ben, was ik ook erg jaloers.
Een van de studenten die uit het buitenland kwam, zocht een huisgenoot..via social media hoopte zij een kamergenoot te vinden. Mijn dochter reageerde meteen hierop en het contact was gelegd. Haar medestudent had namelijk een appartement gevonden, maar moest nog 2 huisgenoten vinden voordat zij het appartement konden huren.. Helaas ging dit appartement uiteindelijk niet door, zoals in veel studentensteden er is meer vraag dan aanbod en moet je er snel bij zijn… De twee meiden hielden in de tussentijd contact en waren heel fanatiek in het zoeken naar een woning… en hun inzet werd beloond want niet veel later hadden ze een appartement gevonden waar ze met z’n drieën konden gaan wonen!! 
Ze gingen samen op zoek naar een 3e huisgenootje…maar zoals veel dingen tijdens de corona via “zoom” gaat.. gingen deze gesprekken ook zo! Ze hadden via social media aangegeven dat ze op zoek waren naar een huisgenoot en binnen no-time reageerden veel studenten. Op dat moment was het nog vakantie en woonden nog veel studenten bij hun ouders vaak in het buitenland… Uit al die reactie kozen de meiden 9 andere meiden om in gesprek mee te gaan. En zo zat mijn dochter de halve dag met een lab top aan de eettafel gesprekken te voeren. Wat was het leuk om haar op deze manier te horen praten. Het leek wel of ze een sollicitatie gesprek aan het afnemen was, stelde de juiste vragen om iets meer over iemand te weten te komen. Uiteindelijk heeft ze samen met haar studiegenoot iemand gevonden waarvan ze dachten dat zij een geschikte huisgenoot zou zijn..
Op zulke momenten realiseer je des te meer dat ze echt volwassen aan het worden is! En besef je ook, ja het is heel cliché, maar wat vliegt de tijd voorbij! Waar is dat mooie, rustige, lieve, slimme, voorzichtige meisje gebleven? Blijkbaar verandert in een jonge mooie, volwassen, steeds zeker wordende, ondernemende, zelfstandige, slimme, idealistische vrouw!!! 
Gelukkig wilde ze wel dat ik mee ging om de woning samen met haar te gaan bekijken. Aangezien de andere twee huisgenoten nog in het buitenland verbleven, konden zij niet meegaan.. en moesten ze vertrouwen op onze bevindingen en meningen. De verhuurder bleek een aardige en betrouwbare man te zijn en het appartement zag er mooi, netjes, groot en verzorgd uit. Het belangrijkste was alleen dat mijn dochter het leuk en geschikt vond. Maar aan haar enthousiasme zag ik dat dit de plek ging worden waar ze zou gaan wonen… 
Inmiddels woont ze daar nu ruim 3 maanden met heel veel plezier en vindt het ook helemaal geweldig met haar twee andere huisgenoten. Ze hebben een goede klik met elkaar. In de tussentijd heeft moeders last van een “empty nest syndrome”! Jeetje nooit gedacht dat het toch wel heel erg wennen is als 1 van je 2 kinderen het huis uit is.. de hele vibe verandert hier in huis. En laat nu net de oudste ook een behoorlijke kwebbel te zijn net als ik! Dus als zij thuis kwam vertelde ze vaak wat ze die dag allemaal had meegemaakt en had gedaan.. op zulke momenten realiseer je je niet echt hoe waardevol dit is ……Maar zoals ze zeggen je gaat iets pas missen als het er niet meer is:-) 
Maar gelukkig hebben we nog veel contact via whats app, face time en bellen we regelmatig. Vaak vraagt ze of ik haar kan bellen omdat ze dan toch nog mental support nodig heeft. Want ja het studenten leven is erg leuk, maar er wordt ook wel veel van je gevraagd!!! Ondanks alles blijft het dan toch je kind en heeft ze je toch nog nodig…. En ik geef toe dat geeft mij ook weer een voldaan gevoel! 
Zelf ben ik weg van tussen jassen.. zeker als deze lekker zacht zijn. Vaak is het tijdens het begin van de herfst nog te warm om je winterjas aan te doen, maar weer te koud om zonder jas of met je dunne (zomer) jas naar buiten te gaan, zeker in de ochtend. Een goede alternatief is dan een tussen jas. Je hebt mooie mantel jassen, overhemd jassen, fluffy jassen, vest jassen.. Dit seizoen zul je veel lichte kleuren gaan zien, met name witte, beige, taupe, bruine tinten. Maar ook de kleuren, zwart, donkerblauw, grijs en antraciet blijf je gewoon zien.. 
Dit seizoen zul je ook veel stoere chelsea boots gaan zien, deze kun je dragen met een skinny jeans, jurk, rok maar ook onder een wat wijdere jeans. Vooral in lichte kleuren zul je deze boots veel gaan zien. Ook de naturel aarde tinten blijven populair. Ondanks de vaak wat grovere zool, vind ik ze toch vrouwelijk, stoer en echt een street style item.. En wat ook belangrijk is, ze lopen heerlijk. In het begin zal het even wennen zijn om ze aan te krijgen. Maar door de elastieken zijkanten rekt dit steeds meer uit en wordt de laars zelf ook wat soepeler. Als je dit toch een gedoe vindt, hebben een aantal van deze boots ook een rits.. 
Een kleur die je deze herfst/winter ook nog steeds zult zien is de kleur lila. Zelf vind ik dit een prachtige kleur en doet me ook aan bloemen denken. Deze kleur is mooi te combineren met grijs, zwart, paars tinten blauw, wit….. Zelf heb ik veel grijs-, zwart-, beige- en wit tinten in mijn kledingkast liggen. Maar omdat ik toch ook wat meer kleur in mijn kast wil hebben, ben ik toch ook voor een lila trui gegaan en heb er zeker geen spijt van. 
Een item dat je dit seizoen ook weer meer ziet is het gilet… een van mijn favoriete kledingstukken. Vroeger had ik wat gilets in mijn kast hangen. Ik droeg ze onder een colbert jas of met een col truitje of met een blouse of als het warm was, had ik er alleen een tanktop onder… Een paar jaar geleden heb ik al mijn gilets weg gedaan. Dit omdat ik ze al een tijd niet meer aan had gedaan en omdat ik (helaas) wat ouder ben geworden en hierdoor veel van deze gilets niet meer pasten. Iets wat meerder van jullie zullen herkennen:-( Ondanks dit heb ik dit jaar er toch weer 1 aangeschaft. Dit is echt een toevoeging van mijn garderobe, ik kan deze op zoveel manieren dragen. 
Wist je dat de puffer jas zo rond 1940 is bedacht door een businessman die bijna door onderkoeling overleed terwijl hij aan het zeilen was? De jas die hij toen droeg was niet warm genoeg en liet veel wind door. Daarom bedacht hij het puffer jas, een gestikte jas met veren zodat hij lekker warm op de zeilboot kon zonder direct ziek te worden of onderkoeld te raken… 
Het puffer jack was in de jaren 80 in verschillende modellen terug bij de jeugd in Milaan waar het een trend was. In de jaren 90 was het een echte ‘stoere jas’ die veel gedragen werden door rappers… en nu zul je hem ook veel gaan zien in het straatbeeld… Vooral in lichte kleuren, wit, offwhite, beige, sand… maar donkere kleuren zullen er altijd zijn. Zelf vind ik een lichte kleur erg mooi, maar ook besmettelijk, zeker met een hond. Die als ik hem uitlaat het zo leuk vindt om tegen je op te springen! 
Ik vind het altijd erg leuk om me hiermee bezig te houden..om uit te zoeken wat we dit voorjaar veel zullen gaan zien, vaak maak ik ook verschillende mood boards om het visueel te maken en dan te bedenken hoe ik het op mijn web blog wil gaan presenteren! …… maar het wordt me waarschijnlijk ook makkelijker gemaakt omdat ik in een kledingzaak werk. Deze keer was het extra leuk omdat ik ook een Photo shoot had ingepland. Deze shoot is dankzij 
Ik kan me alleen ook heel goed voorstellen dat dit je helemaal niet interesseert of dat je het lastig vindt om de juiste kleuren te zoeken die bij je passen of die je goed kan matchen met kleding die je al in je kast hebt hangen of de juiste pasvorm van bepaalde kleding te vinden, die nu bij je passen… ik merk nu ik ouder word (ja ik ontkom er ook niet aan) dat mijn hele lichaam verandert… en dat sommige kledingstukken niet zo geschikt meer zijn voor mijn leeftijd!! Ik weet je moet aantrekken wat je leuk vindt, alleen vind ik persoonlijk ook dat je een beetje rekening moet houden met wat je nog wel en niet kan aandoen… ik zou nu niet meer een superstrak truitje aandoen… mijn buik is helaas niet meer zo strak als vroeger! Ik houd ervan als ik er nog wel een beetje gekleed uitzie!! 
Ik vond het wel lastig om dan te bedenken wat we dan voor onze ramen wilden hebben. Ik vind het erg belangrijk dat er genoeg licht naar binnen komt, we hebben een heerlijk licht huis en dat wil ik graag zo houden. Maar als de zon schijnt wil je ook dat je iets dicht kan doen om de warmte van de zon zoveel mogelijk buiten te laten! Dus we moesten op zoek gaan naar iets wat je kan reguleren. Maar dat is nog niet zo makkelijk! 
Tevens heb je tegenwoordig ook zoveel keus en mogelijkheden. Van duo rolgordijnen, gewone gordijnen, rolgordijnen, vouwgordijnen, duo plissé gordijnen, duo rolgordijnen, wave gordijnen, aluminium jaloezieën, verticale jaloezieën, houten jaloezieën…….
Gelukkig waren de jaloezieën die wij graag wilden hebben snel leverbaar. Ze kwamen netjes alle maten opnemen, luisterden goed naar onze wensen, keken samen met ons wat de mogelijkheden waren en gaven ons advies.
Toch blijft het spannend als ze dan uiteindelijk alles komen ophangen. Ik kan er altijd wel een voorstelling van maken, hoe het eruit komt te zien, maar het blijft spannend of alles wel eruit komt te zien zoals ik het me had voorgesteld!
Sinds mijn 50ste merk ik toch, nu ik ook in de overgang zit en dit veel meer invloed op me heeft dan ik had verwacht. Dat niet alleen mijn rol als moeder ging veranderen vanwege het feit dat mijn dochters pubers werden, maar ook mentaal en fysiek merkte ik dat dit allemaal in een sneltempo ging veranderen…..ik werd opeens onzekerder, angstiger, onrustiger en voel me regelmatig erg moe, slaap erg onrustig, heb enorm last van stemmingswisselingen, ik kan soms behoorlijk down zijn en een paar dagen later, lijkt er niks aan de hand te zijn, af en toe herken ik mezelf geeneens meer…. 
Ik kan het soms echt het niet meer zien zitten! Dit klinkt wel heel dramatisch, maar op zulke momenten voel ik dat echt zo….en weet ik soms ook niet waar dit dan opeens vandaan komt en als ik dat wel weet ga ik daar ook te veel over nadenken, omdat ik niet zo negatief wil zijn! En doe dan mijn best om dit gevoel weg te krijgen…… Pfffff terwijl ik dit intyp realiseer ik me dat dit ook erg zwaar klinkt. Ik weet inmiddels dat hoe meer ik daar mee bezig ben, hoe moeilijker het is om dit gevoel weg te krijgen! Maar ik ben een vechter 
dus vind ik het best moeilijk om hier niet te hard tegen te vechten! Deze gevoelens en emoties mogen er ook zijn! En moet ik soms ook denken “Let it go, let it go”! Maar ja, dit klinkt vaak makkelijker dan gedaan. Gelukkig weet ik altijd weer mooie momenten uit een dag te halen waar ik blij van wordt en weer vrolijk!! Ik ben gewoon som echt “Jantje huilt en Jantje lacht”! 
Net zoals veel vrouwen in de overgang kreeg ik ook last van opvliegers, gelukkig niet zo heel erg, maar af en toe begon ik het wel heel erg heet te krijgen, terwijl ik gewoon stil stond 🙂 De eerste keren dat het me overkwam, voelde ik met toch wel een beetje ongemakkelijk, maar nu laat ik het gewoon gebeuren en lach ik er ook om. Ik weet inmiddels dat het ook weer over gaat!! Het komt met fases…. Zo kan ik maanden er heel erg last van hebben en dan heb ik er weer een tijdje geen last van!! Dit zelfde geldt ook voor nacht zweten, natuurlijk heb je daar het meeste last van als het hoog zomer is en het al zo warm is:-) Dus het gaat echt met “ups and downs”. Nooit geweten dat hormonen je zo in de weg kunnen zitten…..
Het zou zo lekker zijn dat ik net zoals vroeger als klein meisje heerlijk onbevangen rond rende in het bos en niet wetende dat je dan ook heerlijk in beweging bent….nu denk ik er te veel over na… ik moet gaan hardlopen want dat is goed voor me en ik wil graag toch nog wat conditie opbouwen en houden, zonder dat ik me daarna te moe voel. Het gekke is alleen wel als ik eenmaal bezig ben met hardlopen, begin ik het ook wel lekker te vinden…….Alleen voel ik me wel vaak daarna moe…. Hoort dit nu bij mijn leeftijd of heeft dit ook te maken met corona, hierdoor zit ik net zoals vele anderen veel meer thuis……….Het is soms ook om moe van te worden!
Maar om toch in beweging te blijven, ben ik op zoek gegaan naar een wat minder intensievere en blessure gevoelige sport. Want hoe leuk hardlopen ook is, mijn linkerknie en mijn rug geven regelmatig wat anders aan! Dus ben ik me meer gaan verdiepen in yoga en pilates…. Helaas zijn op dit moment alle sportscholen dicht, maar gelukkig zijn er zoveel apps waar ik toch ook goede yoga en pilates workouts heb gevonden! Ik moet er nog wel aan wennen, aangezien ik toch altijd gewend ben geweest om meer in beweging te zijn en buiten te sporten!! Maar ondanks dat zijn een aantal workouts toch ook best intensief en mocht ik toch moe zijn of onrustig 
kan ik hiervoor ook een yoga workout of meditatie vinden… en ik moet zeggen dat dit me steeds meer gaat bevallen. En misschien past dit ook iets meer bij mijn leeftijd 🙂 Alhoewel ik me daar ook niet te veel iets van wil aantrekken….want dan ga ik mezelf misschien echt een oud wijf voelen:-)
Dus vond ik dat ik toch weer iets moest gaan doen, waar ik het gevoel heb ook echt in beweging te zijn………Begin vorig jaar stond ik nog elke week op het hockeyveld, maar door de corona zijn er zoveel maatregelen en beperkingen gekomen dat ik niet meer voor mijn gevoel vrij uit kon hockeyen. Ik weet dat ik het ook positief moet bekijken, want vaak ging de hockey training wel door maar deze was nu zo aangepast dat ik op zoveel dingen moest letten dat ik daar meer mee bezig zou zijn dan het hockeyen op zich. 
Aangezien ik nog een Vespa scooter in de tuin heb staan, waar ik bijna nooit meer op rijd en mijn puber dochters geen behoefte hebben om daar op te gaan rijden. Heb ik besloten om deze te gaan verkopen….ik heb daardoor nu eindelijk (mijn man heeft er namelijk al 1) een sportieve E-bike gekocht! Jeetje dat klinkt alsof ik echt een oud mens begin te worden, mijn moeder heeft er ook een gehad….Maar gelukkig heb je tegenwoordig ook de sportievere versies…hiermee kan ik ook lekker in de duinen fietsen of eigenlijk scheuren… ik moet eerlijk zeggen dat ik ook een vooroordeel had over een E-bike. Dat je gewoon je motortje aan zet en weinig hoefde te trappen…… maar dat is echt niet zo, ik heb alleen ondersteuning waardoor ik inderdaad minder hard hoeft te trappen maar ik kan toch behoorlijk hard fietsen en het is inderdaad heerlijk dat ik zo een 
berg op ben fiets……maar het gevoel dat ik toch echt wel moet fietsen om vooruit te komen en dan de vaart die ik maak en de wind heerlijk op mijn gezicht voel, geeft me echt een gevoel van vrijheid!! Ik fiets nu meer, langer en ga nu ook fietsen voor de lol, in plaats dat ik ergens naar toe moet!! En ik ben heerlijk buiten!!
Nu lijkt het net door alles wat ik hier boven heb omschreven dat ik het niet altijd zo leuk vind om 50 + te zijn! Dat is niet zo, gelukkig merk ik ook dat er leuke en fijne dingen zijn om ouder te zijn….Ik moet alleen wel eerlijk toegeven dat ik het (tot nu toe) niet echt leuk vind om ouder te worden!!! Ik weet dat ik het gewoon moet accepteren en ik er niet veel aan kan doen, maar helaas heb ik nu eenmaal moeite om sommige dingen te accepteren….. dat heeft bij mij tijd nodig!! Wat ik wel heerlijk vind nu ik ouder ben is dat ik niet alles meer hoef mee te maken, bang ben om dingen te missen! Ik geniet nu ook heerlijk van de stilte in het huis (nu is deze stilte alleen iets moeilijker te vinden aangezien we nu vanwege de 2e lockdown veel meer met z’n 4-tjes thuis zitten). En kan ik ook genieten van de kleine dingen, de rust dat ik niet de hele tijd weg wil gaan, alhoewel dat regelmatig nog wel een strijd is, want ik ben niet graag op mezelf aangewezen…. Maar ik probeer wel vaker de rust op te zoeken! Ik kan ook zo genieten van muziek. Wat is het dan heerlijk om ongegeneerd door de kamer te dansen………mijn dochters zijn er inmiddels al aangewend…. ondanks dat ik volgens mijn meiden al oud bent, voel ik me op zulke momenten heerlijk dat kleine meisje van vroeger die ook zo heerlijk door haar eigen kamer kon dansen……..ik moet er alleen niet bij gaan zingen! Dat wordt in mijn huis ECHT niet gewaardeerd! 
Soms is het ook heerlijk om de slappe lach te hebben, iets wat ik misschien te weinig doe nu ik ouder ben… heerlijk zoals je als klein meisje met je vriendinnetje of als puber met je vriendin zo in de slappe lach kon liggen dat je gewoon buikpijn kreeg van het lachen!!! En je hoefde elkaar maar aan te kijken en je moest weer ontzettend lachen.. iedereen om je heen snapte vaak ook gewoon niet waarom wij zo moesten lachen, maar dat maakte het alleen maar nog leuker:-) 
Gelukkig ben ik getrouwd met een man die veel humor heeft, althans dat vind hij zelf, daar moet ik vaak al om lachen en kunnen wij als twee pubers ook enorm de slappe lach hebben!!!! Heerlijk om je dan even weer zo jong te voelen. 
Een jaar met veel veranderingen, wendingen, aanpassingen, onzekerheden, angsten, verliezen, maatregelen………..Het gevoel dat je geen controle meer ergens over hebt. Is gewoon een vervelend gevoel. Natuurlijk weet ik dat je niet overal controle over kunt hebben en soms ook dit moet loslaten… maar dit jaar vond ik dat toch wel erg lastig, waardoor ik helaas ook wel wat angstiger werd! 
Op het moment dat er in maart 2020 gesproken werd over een lockdown, ging ik me realiseren dat dit niet zomaar een virus is! Er waren wel meer virussen in de afgelopen jaren ontstaan in het buitenland, maar die bleven redelijk beperkt hier in Nederland. Zelfs toen de Mexicaanse griep ook behoorlijk aanwezig was in Nederland en mijn jongste dochter heb laten vaccineren. Vooral jonge kinderen waren erg kwetsbaar, heb ik geen angst gehad dat ik ook besmet kon raken met het virus. Waarschijnlijk heeft mijn oudste dochter de Mexicaanse griep gehad, ze was toen zo ziek. Maar zelfs toen het zo dichtbij kwam, heb ik me niet zo’n zorgen gemaakt.
De winkels en de horeca gelegenheden waren ook dicht! Wat overigens te merken was in mijn portemonnee 😄 Maar ook de horeca werd creatief en overal kon je coffee to go of andere dranken en lekkernijen halen… dus werd dit mijn nieuwe uitstapje.. samen met Frank of met een vriendin of de kinderen coffee to go halen en dan heerlijk ergens gaan wandelen…. Op deze manier ontdekte ik ook dat ik niet altijd maar hoef te winkelen, lunchen, koffie te drinken, uit eten te gaan…maar dit ook wel heerlijk relaxt is om erbij te wandelen…Zo kwam ik ook nog op plekken in mijn eigen stad Haarlem waar ik normaal gesproken zomaar langs loop zonder echt te kijken. En sommige straten waren zo verlaten dat ook andere dingen je meer opvielen. 
dat ik hierdoor wel erg met mezelf geconfronteerd werd… ik vaak de deur uit ging om afleiding te zoeken maar ook om maar sociaal bezig te zijn, wat ik natuurlijk ook erg leuk vind….ik vind het alleen niet erg fijn om met mezelf bezig te zijn ik voel me nu eenmaal fijner als ik met anderen bezig ben! Maar dit is wel weer een leerproces voor mij, ik kan van andere mensen of dingen weglopen, maar ik kan niet van mezelf weglopen!!!
Na een aantal weken kon ik langzaam mijn leven een beetje weer oppakken. Ik kon weer gaan werken……Gelukkig waren het aantal besmettingen minder geworden…. Er bleven wel wat maatregelen van kracht, vooral de 1.5 m meter afstand werd iets wat gewoon bij het leven begon te horen… en in de zomermaanden leek het alsof Corona bijna niet bestond! Het gevoel dat je weer meer kon gaan doen en je je vrijheid weer een beetje terug kreeg, zorgde er voor mij ook voor dat ik ook af en toe vergat dat het virus nog steeds aanwezig was en dat je eigenlijk nog steeds voorzichtig moest zijn! En met mij vergaten volgens mij meerdere mensen dat het virus nog steeds aanwezig was!! Maar wat was dat moeilijk! Gelukkig was het zomer en kon ik veel buiten zijn, heerlijk genieten van het zonnetje! 
Zodra de zomervakantie voorbij was en veel mensen weer terug kwamen van hun vakantie en de kinderen weer naar school gingen en de studenten weer gingen studeren en naar hun studenten stad vertrokken, steeg het aantal besmettingen weer… dit zorgde ervoor dat zelfs de klas van mijn dochter in oktober volledig in quarantaine moest voor 10 dagen…de onrust die ik in de zomermaanden kwijt was geraakt, kwam helaas weer terug! Zeker toen de beste vriendin van mijn jongste dochter positief was getest op Corona… Voor de zekerheid heb ik haar toen ook laten testen en gelukkig was ze negatief getest….een paar weken later heb ik haar weer laten testen want het bleef maar rommelen op haar school en in haar klas. Gelukkig was deze uitslag ook weer negatief! Het blijft lastig om in te schatten wanneer het toch verstandig is om je te laten en vooral je kinderen, want mijn ervaring is dat zij in de wintermaanden vaak verkouden zijn… inmiddels heb ik ook mijn oudste dochter twee keer laten testen, maar gelukkig waren de uitslagen bij haar ook negatief!!! Het waren, zoals ik ook verwachtte, de gewone verkoudheden die zo bij de wintermaanden horen!!!! Ook de maatregelen werden weer strenger.. en wat ik een jaar geleden nooit had verwacht, gebeurde toch… we moesten verplicht mondkapjes gaan dragen in binnen ruimtes..
Een nieuw mode item was geboren.. dit werd het nieuwe straatbeeld.. veel modemerken kwamen met hippe, kleurrijke en originele mondkapjes.. maar ook veel mensen werden erg creatief en maakte hun eigen mondkapjes…dit alles is toch leuker en vooral mooier dan de medische mondkapjes! Maar dit nieuwe item verving ook de autospiegel hangers.. in plaats van knuffels, fotootjes, kralen etc… verscheen er de blauwe mondkap als versiering!!!! 
Maar helaas mocht dit alles niet baten en ging heel Nederland half december weer in een lockdown!! Wat was dit een domper!!!! Voor mijn gevoel had ik me toch zo goed als het kon aan alle maatregelen gehouden en toch hielp dit niet…. en weer probeerde ik zo positief mogelijk te blijven en ging weer bedenken wat ik de aankomende 5 weken kon gaan doen. Wandelen, lezen, coffee to go halen, blog schrijven, tekenen, allerlei klusjes waar ik niet aan toe gekomen ben, de hond uitlaten op verschillende plekken, me als vrijwilligster opgeven bij de VoorleesExpress, boek schrijven………Want voor de tweede keer dit jaar ging de kledingwinkel waar ik werk weer hun deur sluiten.. dit keer had ik er toch meer moeite mee dan bij de 1e lockdown… misschien komt het ook door de periode van het jaar! De maand december kan dit jaar helaas niet zo gevierd worden dan andere jaren en het gevoel dat je nergens naar toe kan, helpt daar natuurlijk ook niet bij… Maar ook nu moeten we het er maar mee doen! 
En ondanks alles ben ik vooral trots op mijn eigen dochters en kijk ik soms met verbazing en verwondering hoe zij zich elke keer weer aanpassen aan elke maatregelen die van ze verwacht wordt en hoe ze weer creatief door elke lockdown heen komen….. ze denken meer in oplossingen dan problemen!!! 
Daar kan ik zeker nog iets van leren….. Dus ga ik ook nu meer in oplossingen denken dan problemen!! Want zodra men hoorde dat op 14 december de winkels vanaf middernacht dicht zouden gaan. Leek er wel een soort paniek uit te breken… ik was die middag nog even in de stad, maar wat hing er een ontzettende vervelende gespannen en gestresste sfeer in de stad.. allemaal mensen die nog snel kerstinkopen wilden gaan doen.. wat normaal altijd heel gezellig is en er een feestelijke sfeer in de stad 
hangt. Was veranderd in een gespannen lichtelijke paniekerige sfeer. Dus ben ik snel naar huis gegaan, kreeg er gewoon hoofdpijn van! Ik heb me niet gek laten maken en heb ik al mijn kerstinkopen relaxt online gedaan met een lekker muziekje op de achtergrond en een kopje koffie.. 
Ik probeer me niet zo mee te laten slepen door mijn eigen angsten, want ook hiervan leer ik veel over mezelf… mijn gevoelens en angsten mogen er zijn, maar ik moet hier niet te veel over nadenken, soms weet je gewoon niet waar deze gevoelens en angsten vandaan komen! 
