Op deze foto was ik denk ik 25 jaar en voor mijn gevoel lag de wereld nog helemaal voor mij open!!! Eigenlijk zo’n mooie fase in mijn leven, ik werkte, maar kon daarnaast nog van alles doen en uitvinden wat ik leuk vond.. ook qua werk, ik werkte toen bij de ABN AMRO waar ik qua functies alle kanten op kon en dat heb ik ook gedaan…. Had ook minder verantwoordelijkheden, (nog) geen kinderen, woonde net samen met Frank (inmiddels kun je wel zeggen dat dit de liefde van mijn leven is).
Ik had toen ook geen idee wat ik wilde gaan doen als ik ouder was…
Ik ben altijd zo jaloers op al die mensen geweest die zo goed weten wat ze willen gaan doen qua werk maar ook in hun leven… Het lijkt alsof ik altijd zoekende ben….
Soms had ik ook het idee dat men destijds niet altijd snapten waarom ik altijd zoveel wisselde van baan…….misschien kwam dit door mijn onrust in mijn hoofd, volgens mijn oudste dochter heb ik ADD.. maar ergens geloof ik ook dat dit kwam omdat mij zoveel dingen leuk leek en ik die persoon was die gewoon nooit heeft geweten wat voor werk ik echt leuk vind… of me misschien ook snel verveelde:-)) ik zocht altijd toch de spanning op en houd er ook van om me te blijven ontwikkelen. Ik zou eigenlijk later geboren moeten zijn geweest, aangezien “Generatie Z” veel meer van alles willen ontdekken, ontwikkelen en niet zo vasthoudend aan (vooral) een baan… Ach ik zie me ook altijd als een “laatbloeier”! Alhoewel ik ook heel blij ben dat ik niet opgegroeid ben in een digitale wereld….
Maar ja nu ik 57 jaar ben, lijkt het soms alsof ik wat minder tijd heb om alles te ontdekken, me te ontwikkelen, ervaringen op te doen en me af te vragen hoe ik nu verder mijn leven wil gaan invullen…… Wat betreft werken ik ben nu toch weer na 1 jaar weer geswitcht van baan. Nu ik ouder ben, lijk ik wel beter te weten wat bij mij past en waar ik gelukkig van wordt, althans is dat wel zo, want waarom heb ik mijn vorige baan opgegeven voor toch weer iets anders?? Om hopelijk toch niet te snel weer te twijfelen over mijn baan heb ik vanaf 1 januari 2026 toch een combi baan. En ga ik 2 dingen doen die ik leuk vind en waar ik zelfstandiger kan gaan werken, waardoor ik ook meer mijn eigen tijd in kan gaan delen… en meer vrije tijd overhoud… want ook verhalen schrijven voor mijn website en fotograferen blijf ik leuk vinden… ook is mijn sociale leven behoorlijk belangrijk voor mij, alhoewel ik het ook heerlijk vind om tijd alleen door te brengen…….. Helaas hoor ik te veel verhalen over mensen die ziek zijn en hierdoor minder kunnen gaan doen of zelfs minder lang van de dagen kunnen genieten… wat ben ik blijk dat ik (zover ik weet) nog gezond ben en zoveel mogelijk kan doen… buiten een versleten knie om… doe ik zoveel mogelijk nog..
Dus eigenlijk lijkt het erop dat ik mijn leven gewoon invul zoals ik nu mijn leven al leid, dus ben ik dan inderdaad gelukkig met mijn leven? Natuurlijk blijven er altijd nog wensen over en ben ik zeker voor “niet uitstellen tot morgen”! Mocht ik met 1 van mijn dochters of met allebei nog een paar dagen naar het buitenland willen of naar een voorstelling, concert etc….dan probeer ik tegenwoordig dit ook meteen te gaan plannen……. Maar door de verantwoordelijkheden en kinderen (ondanks ze al volwassen zijn), kun je niet altijd alles doen wat je zou willen…. Maar ach blijven dromen is ook altijd fijn… En om een bepaald doel voor ogen te hebben blijf ik gemotiveerd….
Hopelijk blijven en kunnen jullie je leven ook zo invullen waar jullie gelukkig van worden en goed voor jullie is…. Want ik weet als geen ander dat sommige dingen je overkomen, waardoor je leven even een hele andere wending krijgt….
Liefs, Elles
