Vijftig!!
Van het weekend ben ik vijftig geworden! Een leeftijd waar ik deze keer toch meer bij stil sta. Nu ben ik echt over de helft van mijn leven. (Althans men zegt dat we steeds ouder worden, maar ik verwacht niet dat ik de honderd haal). Ken ik mijn man al meer dan de helft van mijn leven. Zie ik mijn eigen dochters veranderen in jonge volwassen vrouwen. Heb ik al zoveel meegemaakt en gezien en dat terwijl mijn eigen kinderen aan het begin staan van hun leven.
Ze hebben mij steeds minder nodig.
Ik hoor vaak mensen zeggen: “Je bent zo jong als je je voelt”. En ik weet dat ik er jonger uit zie dan 50! Maar helaas geeft mijn lichaam wel aan dat ik 50 ben geworden. Jeetje, ik zit echt midden in de overgang en heb hier helaas ook echt veel last van. Alle dingen die je kan bedenken die bij de overgang horen, heb ik wel:-(
Dan kan ik nog wel met mijn jong lijkende gezicht doen alsof ik 40 ben, maar ik voel me echt niet meer zo aantrekkelijk als toen. Ik heb me toen ik 25, 30 of 40 werd, nooit anders gevoeld als die dag daarvoor. Maar nu merk ik toch wel degelijk een verschil. Het voelt toch wel een beetje anders, vooral lichamelijk, heb overgangsklachten, wat betekent dat ik nu in de levensfase zit waarbij ik van een vruchtbare naar een onvruchtbare periode ga. Dus er verandert nogal veel in mijn lichaam, maar ook aan mijn lichaam. Waardoor mijn geestelijk gesteldheid ook wel verandert. Sinds kort heb ik ook een leesbril moeten aanschaffen. Ik word echt oud!
Voorheen had ik nog weleens het gevoel dat mijn leven nog redelijk open lag…..maar dat gevoel heb ik nu wel minder.
Aan de andere kant merk ik dat ik wel wat meer rust heb gekregen, ik hoef niet persé meer alles willen meemaken, overal bij willen zijn, niks willen missen, de ideale baan willen hebben (die naar mijn mening niet echt bestaat) en dit dan ook nog perfect willen combineren met mijn gezin. En om dit alles voor elkaar te krijgen holde ik juist overal zomaar voorbij. Nu kan ik veel meer genieten van de stilte in huis (als de kinderen naar school zijn en mijn man naar zijn werk), van een wandeling maken met de hond in de natuur, van de eerste zonnestralen in de ochtend! Maar ook van het werk dat ik nu doe. Ik kijk steeds meer naar wat er nu bij mij past!
Zoals ik al eerder aangaf wilde ik toch iets meer stil staan bij de leeftijd van 50 jaar. In eerste instantie wilde ik niet echt een feest geven. Maar hoe meer ik hier over na begon te denken, hoe meer ik zin had om juist wel een feest te geven. Ik had zoveel mensen al een tijd niet meer gezien en gesproken. Mijn 50ste verjaardag zou juist een goede gelegenheid zijn om juist die vrienden, vriendinnen, kennissen, collega’s, oud-collega’s en familie uit te nodigen om weer eens met elkaar te praten, te lachen, herinneringen op te halen en te dansen!
Ik wilde niet alleen een feest geven omdat ik 50 jaar werd, maar ook om het afgelopen jaar achter ons te laten. Want wat was dit een heftig jaar voor ons gezin (hierover binnenkort meer)… en nu alles weer wat beter lijkt te gaan, hadden wij met z’n viertjes ook wel een feest verdiend!
Afgelopen weekend was het dan eindelijk zover! Mijn 50ste verjaardag! Wat was het een geweldig feest en wat hebben wij ontzettend genoten.. toch wel leuk om op deze manier te vieren dat je 50 bent geworden!
Word jij binnenkort ook 50? Ga je dit ook uitgebreid vieren of laat je het stilletjes voorbij gaan? Zie je er tegen op of vind je het prima?
Ik ben erg benieuwd naar jullie reactie..
Groetjes, Elles
PS Ik vind het erg leuk om reacties te krijgen, mocht je willen reageren op dit bericht, ga dan naar “meest recente berichten” op mijn web blog en klik op het bericht waar je op wilt reageren, hieronder kun je dan een reactie kwijt!