Alweer ruim een jaar geleden ……
Alweer een jaar geleden schreef ik op mijn web blog het verhaal over de ziekte van mijn jongste dochter. Ik heb destijds er toen lang over nagedacht of ik hierover wel zou gaan schrijven. Met name omdat het om mijn eigen dochter ging, maar eigenlijk vond ik het ook zo ontzettend belangrijk om toch een beetje het taboe van de ziekte anorexia af te halen! Want mijn dochter is niet minder gaan eten omdat ze zo graag dunner wilden zijn of niet tevreden was met haar uiterlijk of met haar zelf!! Nee, haar hoofd zat zo ontzettend vol met allerlei gedachten en er gebeurde om dat moment zoveel in haar leven dat ze ergens de controle over wilde hebben…..
Inmiddels zijn we ruim een jaar verder en lijkt het erop dat we, maar vooral mijn jongste dochter de ziekte heeft overwonnen. We zeggen eigenlijk nooit dat ze echt beter is.. je weet het gewoon niet, ergens zal ze altijd een soort van controle willen houden. Iets wat veel mensen hebben. Alleen bij haar blijft altijd de angst als er iets heftigst, veel op haar afkomt of veel gebeurtenissen in haar leven zich afspelen, ze de controle verliest en dan als enige uitweg “‘eten’’ ziet, iets waar ze wel controle over zal hebben. Dit kan weer een vorm van anorexia zijn maar ook boulimia of welke eetstoornis dan ook!
Je zult begrijpen dat we toch op haar blijven letten en soms ook wel zorgen maken..maar o wat is het een verschil met toen we net ontdekte dat ze ziek was. We zien weer een gezonde puber door het huis lopen met haar puber gedrag, maar ook iemand die weer zin in het leven heeft en met veel liefde en plezier haar grootste passie dansen uitoefent! Dit jaar doet ze zelf mee aan danswedstrijden. Iets waar we natuurlijk ook even over nagedacht hebben of het verstandig is om haar dit te laten doen. Het kan haar weer meer druk geven, want ze is nu eenmaal een perfectionist! Maar we wilden haar ook niet de dingen ontnemen waar ze juist zoveel plezier aan beleeft… en gelukkig doet dit haar juist heel goed. Ze zegt ook dat ze dit haar uitlaatklep is en dat haar juist energie geeft.
En wat is geweldig om je eigen dochter zo te zien stralen op dat podium!! Dit jaar is ze ook weer begonnen met balletles en mag ze voor het eerst op spitzen staan… Dit doet ze ook met veel passie en plezier! Regelmatig hoor ik dat ze boven aan het oefenen is op haar spitzen en af en toe doet ze een aantal oefeningen in de woonkamer. Zo mooi en sierlijk maakt ze dan haar bewegingen en wat is dit goed voor haar houding. Ik leer hier ook elke keer weer van, ze geeft me dan ook wat aanwijzingen want mijn houding mag ook hier en daar verbeterd worden:-)
Zo jammer dat er dit jaar waarschijnlijk geen dansvoorstelling zal plaatsvinden, vanwege de Corona crisis..
Ondanks dat ze in het eerste jaar van haar middelbare school veel gemist heeft, doet ze het erg goed op school. Ze is erg leergierig en ook hier wil ze erg goed haar best doen, hierdoor haalt ze ook goede cijfers en wil eigenlijk altijd beter. Ook hier speelt haar perfectionisme uiteraard een grote rol! Wij zeggen geregeld dat ze echt ook wat minder hard haar best mag doen, maar ja het is ook wel een beetje het aard van het beestje! Aan de ene kant zijn we ook blij dat ze eigenlijk niet zegt: ok dan ga ik minder mijn best doen!! Met het gevolg dat ze (bijna) niks gaat doen.. Zo’n ijverige dochter is dan eigenlijk ook niet verkeerd!
Soms merken we nog wel dat ze niet lekker in haar vel zit. Vaak geeft ze dit ook aan, dat ze hoofdpijn heeft, moe is of haar hoofd zit vol! Het is al heel fijn dat ze dit al aangeeft… vaak merken we ook dat ze dan veel dingen aan haar hoofd heeft en waar ze veel prikkels van krijgt. Maar zoals het bij een puber gaat, weet je nooit of ze last van haar hormonen heeft of haar puberteit haar in de weg zit. Maar soms ben ook bang voor een terugval en ze weer even de controle kwijt is. Gelukkig lukt het ons vaak om de druk een beetje bij haar weg te halen.. en dat ze haar rust neemt. Aangezien ze erg creatief is, tekent en schrijft ze graag en zo kan ze ook een beetje haar gedachten verzetten en haar hoofd leeg maken.
We zijn in ieder geval ontzettend trots op haar en wat een doorzettingsvermogen heeft ze wat een vechter is het! Want om te dealen met anorexia daar moet je echt moed voor hebben om dit gevecht aan te gaan en misschien zal ze op een andere manier weer eens een gevecht aan moeten gaan in haar leven……maar het maakt haar ook wie ze is, wat ze wil en hoe ze zich gaat vormen!
Ik hoop alleen dat ze altijd haarzelf probeert te zijn en nooit te veel zal veranderen, want dit maakt Isis zoals ze is en dat maakt haar uniek en bijzonder!!
Liefs, Elles X